Weekend

Vorige week donderdag tot en met zondag hadden de meeste Thaise mensen een lang weekend vrij vanwege moederdag. Vooral hier in Isaan werken veel mensen in grotere steden en gaan zij met lange weekenden naar hun ouders op het platteland. Ook Toe, de christelijke lerares, op de christelijke basisschool, ging terug naar haar ouders. We hadden met haar afgesproken om haar zondag thuis op te halen, zodat we haar ouders ook eens konden ontmoeten.

De ouders van Toe wonen in de provincie Kalasin, zo’n 2,5 uur rijden vanuit Manchakhirie, richting het Noordoosten. De ouders van Toe wonen op hun rijstveld, een aantal kilometer buiten het dorp. Zeer primitief, maar heel gastvrij. Beide ouders van Toe beginnen iets van het christelijk geloof te begrijpen en af en toe laten ze iets zien dat ze met God communiceren. We werden opgewacht door haar twee jongeren zussen en hun kinderen. Een vrolijke boel en Daniel was al snel aan het spelen. In de stad Kalasin zijn wel kerken, maar dit is nog zo’n 40 kilometer van dit dorp vandaan. We bidden dat de ouders van Toe christenen om zich heen krijgen, die hen komen bemoedigen in hun kleine geloof…

…want dat het leven opeens over kan zijn, realiseerden we ons al snel na onze thuiskomst. De directeur van de christelijke basisschool was op die donderdag verongelukt. Doordat de leerkrachten dachten dat wij met Toe het hele weekend meewaren en de telefoon van Toe kapot was, hoorden we het pas zondagavond. De dag waarop hij begraven is. Een schok voor iedereen die hem kende. In ons stadje is het niet heel groot nieuws, want de directeur woonde in Khon Kaen, de grote stad, maar voor de leerkrachten en leerlingen zeker wel. 
Voor ons raar om niet naar de begravenis te kunnen, het voelt echt alsof we een stukje gemist hebben. We zijn dankbaar dat de christelijke leraressen kunnen getuigen van de hoop die we als christenen hebben en we bidden dat wij daar ook een aandeel in kunnen hebben.