Tik op m’n vingers

Zonet lees ik de laatste zin van mijn vorige blog, veel te nonchalant.

Vanmiddag ben ik inderdaad op pad geweest. Even door die spanning van het langs de huizen gaan heen bijten. En kwam ik inderdaad mensen tegen die wel meer over phra Jesu willen weten? Eerlijk gezegd was er in de twee uur dat ik mensen heb gesproken niet een die aan gaf dit verhaal te kennen. “ja, mijn kinderen zitten al op de Christelijke school, dus …”, was het antwoord dat het dichtstbij kwam.  Een andere man die ik eerlijk gezegd niet goed begreep en hij mij waarschijnlijk ook niet, hij wist ook iets, maar wat?

Ik realiseerde me goed wat we hier in Thailand nodig hebben; tijd, geduld, veel liefde, veel herhalen en boven alles gebed.
Ongeveer 50 mensen hebben nu folders met de uitleg van een verhaal waar ze nog nooit van gehoord hebben en al helemaal niet snappen. Daar is een wonder voor nodig, bidden jullie mee? Morgen komen er weer 50 bij.