Een teken van leven

Zo, weer eens een teken van leven…we zijn niet meer op vakantie, ook zijn we niet aan het internet-vasten in de veertigdagentijd, maar we zitten middenin een verhuizing.

Na een lekkere week aan het strand, met dijken bouwen, zwemmen, slapen, lekker eten, een verstuikte enkel en hoge golven, zijn we richting Isaan vertrokken.

We zijn inmiddels anderhalve week in Isaan. We rijden heen en weer tussen Waeng Yai, waar we in een huisje op een oude paardenboerderij overnachten, en Mandjaakhierie, onze nieuwe stek.

Sijmen is vooral veel in Mandjaakhierie aan het klussen in ons nieuwe huis: verven, een plafond plaatsen op de bovenverdieping en overleggen met de klusjesman, die ons helpt met het betegelen van onder andere de douche en wc. Daniel en ik vermaken ons voornamelijk op de boerderij, waar Daniel lekker rondbanjert, beesten aanwijst en met vriendjes en water speelt. Mem en On, gemeenteleden uit de kerk in Waeng Yai, wonen ook in een huisje op de boerderij, dus dat is gezellig.

De boerderij wordt gehuurd door het Isaanteam, dus straks als we in Mandjaakhierie wonen, kunnen we hier op een vrije dag terecht om te genieten van de rust en stilte, want er zijn hier bijna alleen maar kippen te bekennen. Nu genieten we ervan na een dag hard werken…

We leren zo al met al aardig wat buren kennen en mensen in onze wijk. Zo is de buurman de klusjesman, zijn moeder beantwoordt onze vragen, een andere buurman fokt vechthanen en de achterbuurvrouw naait beddengoed. We wonen vlakbij het ziekenhuis (handig) en daar zijn lekkere eettentjes en op donderdag is er een grote markt in het dorp…zullen we weer oliebollen met poedersuikers en flyers gaan verkopen?

Foto’s volgen als we de batterijen van het fototoestel uit een doos hebben gevist en het nieuwe adres staat onder ’t kopje adresgegevens.