We zijn niet gek
Met je hoofd al in de lucht, maar je voeten nog op Thaise bodem, is dat gek? Het laatste weekend van mei hebben we een weekend gehad van de OMF. Tijdens dit weekend hebben we met andere zendelingen gesproken die ook binnenkort naar huis gaan en met ‘ervaringsdeskundigen’. Conclusie: we zijn niet gek.
Tijdens het weekend bleek dat het omschakelen van een land dat je (enigszins) vertrouwd is geraakt, naar je thuisland (dat toch meer veranderd is dan je denkt) meer tijd kost dan een vliegtuigreis. Dat idee hadden we ook al. In het voorbeeld van een zwemmer herkenden we ons goed. Een zwemmer die halverwege twee oevers is, maar nog niet de bodem van de andere kant raakt. Een soort help!-gevoel. We hebben ook gereflecteerd op de tijd in Thailand. Wij werden van het help!-gevoel kritisch en gingen zomaar voorbij aan wat God aan het doen is. Tijdens het weekend werden we steeds dankbaarder voor de mensen die we ontmoet hebben en de activiteiten die we gedaan hebben. Het blijft bijzonder om iemand voor het eerst over Gods schepping te vertellen! We merkten dat God ons veel geleerd heeft, nog veel meer dan we ooit anderen kunnen leren. Uiteindelijk een goed en gezegend weekend!
Het overdragen van werk gaat best goed. Zo doe ik zondagsschool met Mem, onze taalhelper. Terwijl wij op het weekend waren, heeft zij voor het eerst zondagsschool alleen geleid. Samen voorbereid, maar zij heeft het gegeven. Een gemeentelid heeft haar spontaan op de zondag zelf geholpen. Zo krijgt ze steeds meer zelfvertrouwen en ze was bemoedigd hierdoor. De volgende keer kan ze het hopelijk zelf voorbereiden, met hulp van gemeenteleden, en zo zondagsschool geven. Hoopvol!
Hoe het met de bijbelstudiegroep bij tante Rode Mier gaat aflopen, weten we nog niet. Graag jullie gebed hiervoor! Inmiddels zijn er twee andere vrouwen ook regelmatig aanwezig. Gemeenteleden van Waeng Yai hebben waarschijnlijk wel kans om deze vrouwen te bezoeken, bidt dat ze hier hart voor krijgen. Daarnaast hopen we ook dat tante Rode Mier op zondag naar de kerk komt. Ze heeft dat een aantal keer gedaan, maar komt nog niet regelmatig. Door de dienst en gezelligheid na de dienst zou ze zo gesterkt kunnen worden!
Ha SeA!
Wat een geruststellend kopje boven de blog. Hier, in in het Nederlandse hebben we er nooit aan getwijfeld, hoor. Het lijkt me gek en zelfs vervreemdend om weer aller achter je te laten. Veel zegen bij het overdragen van het werk!
Groet – ook aan de jongen of het meisje in de buik,
Thimo en Hanneke
Hoi Annelies & Sijmen,
Lijkt me inderdaad wel vreemd om nog in Thailand te zijn en eigenlijk ook al weer een beetje in Nederland. Fijn om te lezen dat jullie terug kunnen kijken op twee hele waardevolle jaren. Heel veel succes met alle laatste dingen die jullie moeten regelen en we zien jullie binnenkort!
Liefs,
Ton & Ren