Fietsen

Elke morgen stappen we op de fiets om Daniel naar de crèche te brengen en zelf naar school te gaan. Dit is altijd weer verfrissend, verrassend en goed voor ons taal.

Want om goed te worden in taal, is herhaling een goed middel. Zo zullen we de Thaise woorden en zinnen voor ‘schattig’, ‘hij lijkt op een pop/barbie’ (Ken dan waarschijnlijk), ‘kiekeboe’,  ‘mag ik je even vasthouden?’ en ‘hoe oud is hij?’ niet snel vergeten. Terwijl we met Daniel voor een stoplicht wachten, is het meestal een gezellige boel om onze fietsen: raampjes worden opengedraaid, Daniel krijgt een hand of mensen beginnen tegen hem of ons te praten (maar soms ook niet, hoor!). Daniel is meestal wel in voor deze gezelligheid, maar af en toe wordt zijn aandacht meer getrokken naar vogels, politiemannen, een steentje op de weg of iets om naar te wijzen. 
Het grappigste wat ons tot nu toe al fietsend is overkomen, is dat een brommer langzaam naast ons ging rijden en een tiener met haar mobiel een foto van Daniel  maakte. Nadat ik lachend zei: hé, dat kost je 5 baht, kreeg ook ik een glimlach.