Geestelijkheidscontrole?!?

Vandaag was het onze beurt. Elke dag geven deelnemers hun getuigenis en wordt er voor hen gebeden. Toen we net bij OMF binnenstapten en voor het eerst in aanraking kwamen met het geven van een getuigenis was dat best wel wennen.

Ik kan me nog goed herinneren dat we in januari 2006 in Engeland een bejaardenhuis bezochten. De mensen die hier woonden zijn vroeger bijna allemaal zendeling geweest. Ons werd gevraagd om met deze mensen te zingen en ons voor te stellen. Samen met nog 6 anderen gingen we op pad. We hielden ons netjes aan de wens, zongen wat hymns en stelden ons voor. Op het moment dat we dachten klaar te zijn ging er nog een hand omhoog: “Fijn om met jullie te zingen en goed om jullie te leren kennen, maar wat we eigenlijk willen weten is hoe jullie God hebben leren kennen.”
Daar sta je dan met een mond vol tanden. Waarom vragen ze dit eigenlijk, is dit een geestelijke controle of zo? Willen ze zien of we wel echt geschikt zijn als zendeling? Langzaam zijn we er achter gekomen dat een getuigenis niet alleen maar iets vertelt over de persoon zelf, maar juist wil laten zien hoe groot God is, wat Hij allemaal heeft gedaan in ons leven. Het geeft mensen de mogelijkheid om God te danken voor het werk dat Hij doet in het leven van de ander. Daarnaast weten de mensen ook gelijk wat je moeiten en problemen zijn, zodat ze hier voor kunnen bidden en later misschien wel kunnen luisteren naar hoe God door dat gebed heen heeft gewerkt.
We hebben moeten leren kijken naar wat God doet in ons leven, om zo over God te kunnen getuigen.  We moeten erkennen dat de dingen die we kunnen alleen maar mogelijk zijn omdat God ze aan ons heeft gegeven. Alle zegeningen, maar ook moeilijke momenten waar God ons doorheen helpt, laten zien hoe God levens leidt en hoe goed God is!

van links naar rechts:
Bidden en getuigenis – ’t Hotel waar we verblijven – Standaard uitzicht in Singapore – Wandelen in de Botanical Garden – Daniel in een Shopping Mall