Gods tijd

Ik zit in de kerk. Het zanggedeelte is begonnen. Mijn blik blijft steeds weer naar de ingang van de kerk gaan. Ze weet toch dat het om 10.00 uur begint? Komt ze Thai-stijl – later? Of komt ze gewoon niet? Worden mijn gebeden van deze week niet verhoord? Ik ben teleurgesteld…Heer…?

Ik denk aan Djoem, de vrouw waarover ik vertelde in de vorige blog. Ik had haar begin van de week ontmoet en ik hoopte en bad de hele week van harte dat ze de weg naar de kerk zou vinden. Dit is toch in Gods plan – Zijn kinderen, als broeders en zusters, samen?

Terwijl mijn gedachten alle kanten opgingen, ging mijn blik weer naar de broeders en zusters die wel in de kerk waren. Ik bedacht me opeens dat zij al jaren bidden voor hun ongelovige familieleden, buren, vrienden, collega’s…deze gebeden zijn nog niet verhoord, maar ze blijven bidden en over Gods nabijheid vertellen. Geduldig. Geen snelle antwoorden? Ze vertrouwen op Gods tijd. Zij laten zien dat (nog) niet-verhoorde gebeden niets veranderd aan Gods goedheid, trouw en liefde.

Prijs de Heer: Djoem kwam deze zondag in de kerk. Maar mijn persoonlijke ‘prijs-de-Heer-moment’ was mijn inzicht om te blijven volharden in gebed, omdat God niet verandert, Hij ons hoort en vooral dat Hij Zijn plan van een grote menigte, die Hem aanbidt, zal bewerkstelligen. Hij liet een belofte ruim 2000 jaar geleden uitkomen, Hij blijft trouw.