Ahhh….luizen!

‘Mam, Phii Preew halen?’ Ik twijfel een beetje. Die luizen. Marie heeft ze en die geven we liever niet door. Maar de luizenshampoo lijkt te werken, dus we lopen richting het huis van het vriendinnetje van Marie. Eens vragen of Preew ook luizen heeft.
Phii Preew is wel in om te komen spelen. Na mijn opmerking: ‘Marie heeft luizen, misschien leven ze nog.’ Valt mijn: ‘Is dat geen probleem?’ nauwelijks op. Moeders is inmiddels op haar dochter gedoken, maar vindt gelukkig geen luizen. Daarna duikt ze bovenop Marie en begint haar haren door te pluizen. Elke luis of ei die ze tegenkomt, haalt ze eruit en wordt fijngeknepen. Vandaag ben ik weer verbaasd. Gisteren vertelde ik een Indiase collega dat Marie luizen heeft en ook zij ging Marie en luizen te lijf.
Terwijl luizen bij mij een associatie van verwijdering oproepen, ontstond hier een soort verzustering. En toen we ’s avonds het verhaal van Jezus en de 10 melaatse mannen lazen, kon ik me goed voorstellen hoe dat geweest moest zijn. Je hebt iets waardoor mensen liever een boogje om je heen lopen, maar dan komt iemand je tegemoet en blijft bij je. Helpt je zelfs om ervan af te komen.
Om maar te eindigen met een spreekwoord, wat de jongens pas geleerd hebben en we regelmatig te horen krijgen: ‘Ik heb mijn lesje geleerd’.