Bidden

Hier in Isaan wonen we op het platteland. Veel mensen hebben niet de mogelijkheid gehad om verder te studeren dan de middelbare school. Op straat, of beter gezegd op het land, spreken de mensen het dialect Isaan. Te vergelijken met het Fries ten opzichte van het Nederlands….als je de ene taal kent, betekent het nog niet dat je de andere kunt verstaan! Op school hebben de mensen Thais geleerd. Maar hiernaast is nog een Hogere Thaise Taal, de Koningstaal. Deze taal wordt gebruikt wanneer gesproken wordt over de koning, maar ook in de kerken. Harstikke lastig hebben wij inmiddels ondervonden en ook voor aardig wat Isaanmensen ingewikkeld.

Afgelopen weken ben ik een aantal keer langs bij een oudere vrouw langsgeweest. Ze is christen en was al een aantal keer niet naar de Bijbelstudiegroep geweest, want ze was ziek. Zo tegen het einde van het bezoek vroeg ik of ze wilde bidden. Ja hoor, ik mocht wel bidden! Oei, ik heb wist een Thais gebed voor een maaltijd uit mijn hoofd, maar voor iemand die ziek is ….

Eigenlijk was het mooie hieraan, dat ik hierdoor kon laten zien, dat het niet gaat om mooie woorden of perfecte zinnen. God weet wat in ons hart leeft en wat we willen bidden. Het is mooi als mensen in onze omgeving het gebed een beetje kunnen begrijpen(!), maar of het in de straattaal is of in de Koningstaal, God luistert!

Het werd een mooi gebed. Ik begon en deze vrouw vulde mijn gebed aan. Ook in de kerk wordt ons af en toe gevraagd om hardop een gebed uit te spreken. We voelden ons hier ongemakkelijk bij, maar een aantal Isaanmensen is niet gewend om te bidden en voelt zich er net zo ongemakkelijk bij. Door te laten horen dat ook wij nog stamelen, maar toch bidden, hopen we dat het anderen ook moed geeft om stamelend te bidden.