Spektakel

‘Kijk, daar komt hij!’ We staan te wachten. We zien de optocht aan het eind van de straat al klaar staan. Nu is het zover, de optocht is begonnen. Dit is geen Sinterklaas-intocht. Dit is de optocht voor een Chinees festival.

Ik kijk in de verte op zoek naar de man waar we op wachten. Geen grote verschijning, maar een oudere man. ‘Dit is de man die zich laat bezetten door de geest’, vertelt een buurvrouw. Ik deins een beetje terug. Ik heb gehoord over geestendokters en mediums, maar nog niet zo in het openbaar gezien. Ik bid voor Jezus’ bescherming.

 
De buurvrouw vertelt verder als ze merkt dat ik er nog niet veel vanaf weet. ‘De mensen die een klein altaar voor hun huis hebben gezet, bidden tot de geest om zo voorspoed te ontvangen. En oh! Nu je oren dicht doen!’ Ze rent naar haar dochtertje dat dezelfde leeftijd heeft als Marie. Ik waarschuw gauw de jongens, die ook mee zijn. We zijn net te laat en horen de enorme knallen van de rotjes die af gaan – de kwade geesten worden weggejaagd.
Hierna wordt onze aandacht getrokken door hard getrommel. Opeens schreeuwen de kinderen door elkaar: ‘De draak komt!!!’ ‘Het zijn er twee!’ De draken zien er fleurig uit, maar de kinderen vinden ze maar eng. Sommige kinderen vluchten weg in de winkels. Anderen blijven nieuwsgierig kijken, maar staan klaar om weg te rennen. De draken voeren een dans uit voor een altaar.
Wij staan nog steeds voor de gas- en drinkwaterflessenwinkel. De draken gaan op verzoek winkels binnen om voorspoed te brengen. Ook de gas- en drinkwaterflessenwinkel wordt aangedaan. Opeens zijn de draken wel heel dichtbij! Kinderen vliegen alle kanten op…De draken nemen geld in ontvangst en lopen verder naar het volgende altaar.

Ik denk ondertussen dat dit wel zo’n beetje alles was. Maar nee, het spektakel is nog niet voorbij. De draken worden gevolgd door de trommelaars en acrobaten. De meest spectaculaire act is die van de boos-geschminkte man, die een rol rotjes om zijn lijf laat afgaan.
Napratend lopen we terug naar huis, maar gaan alweer snel over tot de orde van de dag. ‘Morgen gaan we naar de kerk, toch?’, vraagt één van de kinderen. Dat lijkt me een goed idee.