Trappen met je handen

‘De Heer heeft mij genezen van mijn verlamming en nu wil ik graag mensen helpen die gehandicapt zijn: de fiets gaat morgen met de bus mee!’ Sijmen heeft een onbekende vrouw aan de telefoon. Via via heeft broeder Pon haar gegevens gekregen en een aanvraag gedaan voor een fiets. Een driewieler waarmee hij met zijn handen kan trappen. Broeder Pon is aan een rolstoel gebonden, maar met deze fiets zou hij veel mobieler worden.

En sinds drie dagen heeft broeder Pon nu de fiets. Hij oefent elke dag om een stukje verder te komen. Ondanks zijn handicap heeft hij een paar doelen gesteld: naar de kerk fietsen (7 kilometer) en zoetigheden bezorgen voor een plaatselijke bakker. Wat een vastberadenheid!

We vragen ons weleens af wanneer de kerk zelfstandig kan worden. De gemeente is nog klein in aantal. En deze mensen komen ook nog eens uit drie verschillende dorpen. Al beginnen met drie huiskerken en één keer in de maand samenkomen met de grotere gemeente? Hoe kunnen mensen die we nu nog ophalen voor de dienst zelfstandig naar de kerk komen?
Nu we zelf op vakantie gaan, komt die vraag weer boven: hoe komen de gemeenteleden naar de kerk? Een aantal vrouwen komt nu regelmatig met hun eigen brommer. En broeder Pon ziet nu uit naar zijn wekelijkse fietstocht naar de kerk en de gesprekjes onderweg in de verschillende dorpen waar hij langs komt en uitrust.
God zorgt op Zijn tijd!