Wegen

Het is maandagmorgen. We hebben nog 5 minuten tussen het ontbijt en het gereedmaken van de jongens voor school. We drinken onze mokken koffie leeg. ‘Ik probeer me steeds minder zorgen te maken en te leven in vertrouwen op God.’ Sijmen noemt daarbij het voorbeeld van onze broeder Pon. Door zijn handicap is hij niet mobiel, maar hij bidt. En sinds een paar maanden bidden de ouderling, deze broeder en Sijmen elke maandag voor nieuwe gelovigen. Broeder Pon zegt daarover: ‘We gaan op bezoek, luisteren en vertellen, maar God is Degene, die harten veranderd. Bidden dus.’

Op deze maandagmorgen beamen we dat nogmaals. God verandert harten. We vertrouwen op Gods werk. En deze ochtend hopen we daar een klein beetje aan mee te helpen. Vol vertrouwen gaat Sijmen op weg.
Na de gebedsgroep gaan deze drie mannen naar een bijbelstudiegroep net buiten het dorp van broeder Pon. Sinds 4 weken komen daar een aantal mannen. Veel vragen, veel interesse en ze komen tot nu toe steeds terug. We zijn zo blij voor broeder Pon: eindelijk mannen met interesse! In onze gedachten zien we de kerk groeien….
Maar vandaag zijn ze er niet. Na een zoektocht vinden ze één van de mannen. Zijn vrouw vindt het niet goed dat hij naar de bijbelstudiegroep komt. En deze man heeft besloten om niet meer te komen.
Wat jammer, zeg. Een teleurstelling.
Sijmen komt ontmoedigd terug. Vertrouwen op God? ‘Heer, het zag er zo hoopvol uit?! Hoe moet het dan…?! Wanneer gaat U weer oogsten?!’
We bevragen God. Zo hadden wij het niet bedacht. Het duurt even voor we over de teleurstelling heen zijn.
Maar dan komt er toch weer vertrouwen. We hoopten op een ommekeer, maar zover is het nog niet…We vertrouwen dat dit ergens een schakel is van de terugkeer van mensen naar God.

‘Want Mijn gedachten zijn niet uw gedachten en uw wegen zijn niet Mijn wegen, luidt het woord van de Heer. Want zoals de hemelen hoger zijn dan de aarde, zo zijn mijn wegen hoger dan uw wegen en Mijn gedachten hoger dan uw gedachten.’ Jesaja 55: 8&9