IJs met kippenvel

Bij de plaatselijke ijssalon worden we altijd al vrolijk begroet. Niet omdat we nu zulke trouwe klanten zijn, maar vanwege de altijd-opgewekte eigenares. Vandaag blijft het even stil en duurt het even voor we de vrolijke begroeting krijgen. Daarna gevolgd door: ‘ik krijg helemaal kippenvel!’
De vrouw vertelt dat ze die ochtend is gebeld door haar jongere broer. Hij woont en werkt in Bangkok. Vanmorgen heeft hij verteld dat hij christen is geworden. Samen met zijn vrouw. De eigenares van de ijssalon en haar vader, die bij haar woont, waren er een beetje ondersteboven van. Aankomend weekend zou de jongere broer met zijn gezin op bezoek komen. Wat nu?!
En toen had de vrouw aan ons gedacht en de kerk in Manchakhirie. Ze zou ons opzoeken en vragen wat te doen en of zij misschien naar de kerk konden komen. En kijk nu, opeens stonden we op de stoep!
Toen hadden we allemaal kippenvel en niet alleen van het ijsje dat inmiddels geserveerd was. We dankten God, die duidelijk deze ontmoeting geleid had! En we konden kort wat vertellen over het christelijke geloof.

Het is weer eens wat anders: meestal ontmoeten wij mensen die de Here Jezus leren kennen en hun familie hiervan op de hoogte willen brengen. Vaak wordt dit als een grote barrière gezien: hoe reageren mijn ouders, mijn grootouders, de overige familie? Wat als mijn familie niet wil dat ik de Here Jezus ga volgen? Nu staan we aan de andere kant. Er zijn veel vragen, maar de familie staat open om de broer te blijven ontmoeten en te ontdekken wat voor gevolgen een leven met de Here Jezus heeft. En wij blijven af en toe een ijsje eten en wie weet wat voor plan God de volgende keer heeft…