Dit stukje haalde onze laatste nieuwsbrief niet…

Na de vraag hoe de gemeenteleden de reactie van Abraham vonden, bleef het even stil. We behandelen deze maanden op zondag het bijbelboek Genesis. Vandaag was het verhaal aan de beurt waarin Sara, met toestemming van Abraham, Hagar wegstuurt. Een naar verhaal in mijn beleving. Een slaaf wordt met haar kind op straat gezet, de woestijn in gestuurd.

Om erachter te komen hoe de gemeenteleden dit verhaal beleefden, stelde ik een aantal vragen. Uiteindelijk kwam de vraag over de reactie van Abraham op de jaloerse Sara. Terwijl de gemeenteleden deze vraag beantwoorden, moest ik even met mijn ogen knipperen. De meesten vonden dat Abraham goed handelde: Hij liet zijn eerste vrouw, zijn echte vrouw, de keus wat zij met haar eigen slaaf wilde doen. Hiermee toonde hij respect en liefde voor zijn eerste en echte vrouw. Ik keek even naar mijn notities in mijn hand: de prullenbak in?

door: William Ladd Taylor

Dat zeker niet! Maar tjonge, wat een andere beleving van dit verhaal. Als ik zelf mijn beleving als eerste geuit had, was ik waarschijnlijk niet achter deze gedachten gekomen. Ik dankte God, want zo konden we met elkaar het verhaal verder uitpluizen en onderzoeken met als uitgangspunt niet mijn gedachten maar de gedachten van de gemeenteleden.

Dit eeuwenoude verhaal verwoorde even een klein stukje van Thailand. Het stuk(je) waarin het niet ongewoon is om een minnaar of minnares te hebben. De ellende die we daardoor om ons heen zien én door dit oude verhaal bleek hetzelfde.
Uiteindelijk kwamen we bij verschillende schatten van dit verhaal: neem niet het heft in eigen handen, wacht tot God Zijn beloften vervuld. Ongeduld, daar kan een hoop ellende van komen. Maar ook, God is nabij en hoort het geroep van de verstoten vreemdeling, in dit geval de slaaf Hagar.

En de schat die ik meenam, is om mijn broeders en zusters te blijven bevragen op hun beleving om aan te sluiten bij hun gedachtewereld. Een belevenis!

Wat wèl de nieuwsbrief haalde? Klik hier!