Kidsclub

‘Ik dank God voor de kinderen in de kerk. Ik dank God dat ze zoveel vrolijkheid meebrengen. En ik dank God dat het mij vreugde geeft.’ Alle gemeenteleden in de kerk beaamden dit getuigenis van één van de volwassenen. Het eerste lied dat we vanmorgen in de kerk zongen, was een kinderlied. Is soms het eerste lied in de kerk wat met schorre stemmen; vanmorgen vulde de kerk zich met feestgezang.

Afgelopen week is er in de kerk na schooltijd kinderclub geweest. Hier kwamen buurtkinderen van de kerk op af. En af en toe kwam een oma, moeder of tante buurten. De kinderen leerden Bijbelverhalen rondom het thema ‘je hoeft niet bang te zijn’. Er werd veel gezongen, een Bijbeltekst aangeleerd, geknutseld en spelletjes gespeeld. Afgelopen zondag waren bijna alle kinderen in de kerk. En ze zongen uit volle borst mee!
Niet alle kinderen die kwamen, waren nieuw. De eerste dag van de kinderclub stopte de schoolbus van de plaatselijke school voor de kerk. En wie stapte daar uit? Pun! Voor sommigen van onze lezers een bekende; zij komt al jaren bij ons over de vloer en mee naar de kerk. Ze wilde ook graag naar de kinderclub komen en kreeg de buschauffeur zover om haar elke dag bij de kerk af te zetten.
Het was erg leuk dat ze erbij was: ze hielp mee met zingen en was een mooie schakel tussen ons en de kinderen! En toen we afgelopen zondag naar de kerk liepen met Pun, liep zij op de buurtkinderen af om samen het laatste stuk naar de kerk te lopen: Ik dank God voor de vreugde die dat geeft!