Drie engelen op de keukenvloer

Om 8.00 uur ’s morgens reed er een auto voor. Ze hadden er 17 kilometer opzitten; de 3 engelen voor deze dag. Ik kan ze niet anders omschrijven. Gewapend met kleefrijst, ingrediënten voor papayasalade-Isaanstijl en wilskracht om te helpen. Een betere wapenuitrustig hadden ze niet aan kunnen trekken. 

Het was de morgen van onze housewarmingparty. Ik zag er een beetje tegenop: eten is belangrijk, lekker eten! Ik was te verlegen en te eigengereid om veel hulp in te roepen. Maar ja, daar kom je niet zo ver mee als je pogingen om rijst te koken de laatste tijd mislukken (te nat of te droog – beiden niet geschikt voor een housewarmingparty). Na toch maar wat rondvragen in de buurt hadden we uiteindelijk eten besteld bij een restaurantje en waren er toezeggingen van onze drie engelen voor rijst en papayasalade. Mijn voorbereidingen zaten in het bakken van brownie en cake – dat mislukt meestal niet.

En uiteindelijk liep alles gesmeerd, voornamelijk door onze drie engelen.  Nadat er een tweede lading brownie en cake gebakken was, bereidden zij de papayasalade voor. Mijn voornaamste rol was de gasten welkom heten en van drinken voorzien. (De kreet: pak maar lekker zelf, doe alsof je thuis bent, heeft ons al diverse keren verwonderde blikken opgeleverd, dus deze keer hebben we netjes geserveerd en glazen bijgeschonken) In de keuken liep alles op rolletjes. Voordat de officiële huisopening begon, stond al het eten al klaar om geserveerd te worden.

Met oude buren, nieuwe buren, gemeenteleden en bekenden was ons huis gevuld met mensen. En met christelijke Isaanliederen en gebed werd ons huis officieel geopend. Twee mooie Thaise gewoonten: bidden voor het nieuwe (huur)huis en een feestje ter gelegenheid van het nieuwe huis (wat doorgaans gepaard gaat met een inwijding door monniken).

Daarna was het tijd voor de maaltijd. Toen verschenen er nog meer engelen, die de maaltijd serveerden en de gasten van drinken voorzagen. Het eten viel in de smaak en er was nog genoeg eten over, zodat een ieder ook nog iets mee naar huis kon nemen – ook een Thaise gewoonte. Gelukkig hadden we veel te veel eten besteld, zodat we deze gewoonte ook bij dit feestje in stand konden houden.

En voordat ik het wist, waren de engelen alweer aan de afwas. En logeerde er een engel bij ons, die allerhande klusjes deed. En bleven twee gemeenteleden de vloer vegen, nadat iedereen weg was.

En eigenlijk werkt het hier zo bij feestjes. Je helpt elkaar. Misschien ben ik af en toe toch nog te eigengereid of een buitenstaander om helemaal in deze gewoonte op te gaan. Ik zie dit ook gebeuren bij andere feestjes. De hele buurt loopt uit om te helpen met eten klaarmaken en er is een kleine groep die allerhande klusjes doet, terwijl het feest in volle gang is. En is dat in Nederland zoveel anders? Daar wordt ook wat afgeholpen tijdens feestjes. Ik voelde me waarschijnlijk zo gezegend, omdat ik nog nooit zo’n feestje had georganiseerd en ik het moeilijk vond om hulp te vragen. Nou ja, hulp van God en God heeft het goed geregeld. En de volgende keer als de buurt uitloopt om eten klaar te maken, moet ik er toch maar eens bij gaan zitten.