Dinsdagmiddag

‘Prijs de Heer, Hij heeft een combine gestuurd deze morgen. Gisteren hebben we er voor gebeden en nu kwam er één!’ Twee vrouwen komen Sijmen en onze Thaise broeder enthousiast tegemoet. Drie weken geleden hebben ze God in hun leven toegelaten en laat God hen niet meer los.

Deze vier damens werken met elkaar in een naaiatelier. Elke dag lezen ze met elkaar uit een kinderbijbel. Twee vrouwen lezen ook thuis de bijbel, waarop de man van één de vrouwen op een gegeven moment maar zei: ‘nou, als het zo interessant is, lees het mij dan ook maar voor’….en zo geschiedde.

Al zo’n vier maanden komt Sijmen in dit dorp. Aanleiding was de komst van een Thaise voorganger in dit dorp. De voorganger heeft in een andere plaats een kerk, maar als gezin wonen ze sinds kort in hun geboortedorp. Twee dagen in de week is de voorganger in het geboortedorp, de andere dagen nog bij de andere gemeente. De voorganger heeft wel een verlangen om in dit kleine dorp te evangeliseren en een gemeente op te bouwen. Onze hulp werd gevraagd en nu komt Sijmen daar wekelijks. Maar het was ploeteren: nauwelijks aanspraak, niet veel interesse.

Van onze collega’s hoorden we van een mobiele medische kliniek. Zes weken per jaar gaat een team van Amerikaanse en Thaise artsen, verpleegkundigen en evangelisten naar gebieden in Thailand waar medische zorg niet direct voor handen is. Dit kleine dorp en de twee omliggende dorpen kwamen daarvoor in  aanmerking . Bijna tweehonderd mensen werden geholpen en hoorden het evangelie. Aan het eind van de dag kregen we een tas mee met namen van mensen die interesse toonden in het evangelie.

En zo kwamen we terecht bij de damens van het naaiatelier, die God ontmoet hebben.