Jennifer

‘Nee, het vriendje van Daniel is een jongen.’ Verzekerde ik de collega, met jarenlange ervaring in Thailand. ‘En hij heet echt Ooi. Vorige week had ik nog een hele discussie met zijn moeder over de uitspraak. Ik weet zeker dat het Ooi is.’

Inmiddels ben ik iets minder zelfverzekerd als het om de Thaise taal gaat. Ook deze keer had ik het bij het verkeerde eind. De naam ‘Ooi’ uitspreken met een andere intonatie verandert de naam van een jongensnaam in een meisjesnaam. In het Nederlands kennen we geen intonatie waardoor het woord van betekenis verandert. Misschien is de vergelijking Daniël en Daniëlle wel een goede: beide absoluut een naam voor het bewuste geslacht.
Maar misschien gaat de volgende vergelijking nog wel beter op. In ons dorp is een moderne supermarkt. Daar kopen wij ons brood en verse melk. Eén van de medewerkers is altijd alleraardigst: hij groet ons als we binnenkomen, vraagt naar ons werk en de kerk en kletst met de jongens.
Een poosje terug kwam ik samen met Daniel binnen: ‘Hé Jennifer’. Ik kijk om me heen wie er nog meer binnen is gekomen. Wij zijn echt de enige. Tjonge, hij probeert mijn naam te onthouden, denk ik. Terwijl ik dat denk, keert de man zich naar Daniel en vraagt: ‘Kom je met je moeder boodschappen doen, Jennifer?’. Een komisch gevoel bekruipt me, want deze verkoper heeft al meerdere keren naar de naam van Daniel gevraagd.
En opeens zie ik mezelf stuntelen over de Thaise namen; hopelijk ook mijn Thaise vrienden glimlachend achterlatend.