Bang Fai

Een jaarlijks terugkerend fenomeen in Isaan is het Bang Fai festival. Eigenlijk een soort nieuwjaarsfeest voor de groten onder ons. Het heeft wel is waar niets met nieuwjaar te maken, maar er wordt heel wat kruit verschoten. Dit jaar moest ik het maar eens van dichtbij gaan bekijken. Bewapend met mijn camera ben ik op pad gegaan.

Bij aankomst wordt het al snel duidelijk dat dit een feestje voor de volwassenen is. De alcohol vloeit rijkelijk en iedereen is vrolijk. Alle ogen zijn gericht op een stellage van zo een 5 meter hoog, want daar gebeurt het. Vuurpijlen van zo’n 4 meter lang worden tegen deze stellage opgezet. Zodra er vier pijlen staan begint de menigte voor de stellage uitbundig met elkaar te communiceren. Totdat uiteindelijk een paar mensen met een stapel of zak vol met briefjes van duizend bath zich terugtrekken. Dit zijn volgens mij de bazen van een wandelend casino. De grote vraag is namelijk, welke pijl blijft het langst in de lucht. De tijd tussen de lancering en het weer terug vallen op de grond wordt opgemeten. In de tijd dat ik de festiviteiten heb bijgewoond duurde het 384 seconden voordat de laatste pijl weer op de grond terecht kwam. Er wordt dus niet voor niets ook wel van een Rocket Festival gesproken.

Van oorsprong wordt dit festival georganiseerd om genoeg regen af te dwingen aan het begin van regenseizoen. Ik vraag me af of dit na de overstromingen van afgelopen jaren nog wel zo verstandig is. Maar goed, dit is de oorsprong en dat is dan ook alweer heel wat jaar geleden. Nu valt het nog steeds onder een ‘merit making’ ritueel. Een woord dat ik nog steeds niet goed weet te vertalen naar het Nederlands. Je doet een goede daad en daarmee verzeker je jezelf ervan ook iets goeds terug te krijgen, nu of in een volgend leven. Ik heb zo een idee dat dit een goede fondsenwervingsstrategie is. Het hele dorp doet iets goeds, door een bijdrage te leveren aan het festival, zodat de stoere jongens er uitbundig oplos kunnen knutselen.

Het gaat trouwens ook wel eens mis.