Op stoom (1)

Op het Isaanse platteland wonen veel rijstboeren. Naast de gewone rijst wordt op het Isaanse platteland ook kleefrijst verbouwd en meestal drie keer per dag gegeten. Kleefrijst wordt op een ongewone manier gestoomd.

De schoongewassen kleefrijst (een korrel, die er bijna net zo uitziet als een gewone rijstkorrel) gaat in een rieten mand. Deze rieten mand wordt op de pan gezet, waarin kokend water zit. De stoom van dit water zorgt ervoor dat de rijst gaart en daardoor aan elkaar plakt. Na zo’n 20 minuten is de kleefrijst helemaal aan elkaar geplakt en een grote homp geworden. Tijdens de maaltijd wordt de kleefrijst geserveerd in een rietenrijstmand of op een bord. Iedereen zit op een mat op de grond met het eten op verschillende borden verdeeld (geen pannen op tafel dus!!!). Als er veel mensen zijn, wordt de rijst verdeeld in verschillende hompen op verschillende borden, zodat iedereen mee kan eten.

De afgelopen 2 weken hebben we een cursus gevolgd over kerkplanting in Thailand. Strategieën, materialen, geschiedenis van zending in Thailand, evangelisatie, gemeentevorming, teamwerk kwamen onder andere aan de orde. Om samen te vatten hoe dit nu op onze situatie van toepassing is, komt de Isaanse kleefrijststomer van pas…

Stel je de rietenmand voor, gevuld met ongekookte kleefrijst. Een paar korreltjes daarvan zijn zwart: het aantal christenen in Isaan. Heel weinig. Nu hopen wij in Isaan dat deze losse rijstkorrels een groep christenen wordt, inderdaad de gestoomde kleefrijst. Om daar een begin mee te maken, wonen we tussen, om de mensen heen. De rieten mand, maar deze moet wel op de juiste plek zijn om gestoomd te worden. Als de mand niet gedragen wordt, om boven het gekookte water te hangen, dan zal de rijst niet gaan kleven. De handen zien we als het gebed. De stoom van het water als Gods Geest. En ja, als de rijst dan gestoomd is, dan hopen we niet dat het bij één groep blijft, maar dat deze groepen, deze kerken, zich uitstrekken naar nieuwe plekken.