Uitdaging

Ondanks dat Sijmen niet de grootste lezer van ons beide is, was hij toch de eerste die een Thais boek uitgelezen heeft. Inmiddels heb ik ook mijn eerste Thaise autobiografie uit: ‘…totdat ik op de troon van de rechter zit’. Een verhaal over een jongen uit een arm plattelandsgezin, die de obstakels in zijn leven niet ziet als barrière om te studeren voor rechter.

Zijn moeder is doofstom, waardoor hij, samen met een neefje en nichtje, door zijn oma wordt opgevoed. Naast het zorgen voor deze drie kleinkinderen, zorgt oma ook voor het inkomen, wat eigenlijk niet voldoende is voor goed eten en goed onderwijs. Daarnaast krijgt deze jongen van jongs af aan regelmatig te horen dat zijn toekomst niet verder zal reiken dan als dagloner op het platteland.

Na de basisschool gaat hij inderdaad als dagloner werken, maar verdient daarmee genoeg geld om in de avond de middelbare school te volgen. Tijdens deze tijd ontmoet hij een vriend, die hem aanmoedigt om vooruit te blijven kijken en hem later uitnodigt om in Bangkok te komen studeren. In plaats van zijn lot aanvaarden als dagloner, ziet hij het als uitdaging om de vooroordelen voor zijn toekomst te negeren en er tegen te vechten. Hij zegt zelf dat het goed is dat mensen hem niet aanmoedigden, want daardoor werd hij juist uitgedaagd!

In Bangkok gaat hij studeren aan de universiteit, waar zelfstudie en zelfdiscipline nodig zijn, waar deze universiteit bekend om staat. Hij studeert Rechten, werkt daarnaast dagelijks en studeert in vier jaar af. Hij gaat hierna werken bij een opvang voor straatkinderen, dat nu nog steeds bestaat: Baan Nok Khamin. Hier ligt deels zijn hart, omdat hij zich goed met de kinderen kan identificeren. In deze tijd komt hij ook tot geloof en krijgt het verlangen om nog één jaar te studeren om rechter te worden. Door het verhaal van Mozes en zijn schoonvader, die Mozes wijst op het aanstellen van meer rechters in het land, gaat hij naar het toegangsexamen, waar hij voor slaagt. Inmiddels is hij een bekende christelijke rechter.

Het verhaal geeft mij inzicht in het plattelands- en studentenleven. 
Het verhaal daagt mij uit om Gods leiding te zoeken in alles. 
Het verhaal daagt mij uit om mijn mogelijkheden te gebruiken. 
Het verhaal leert mij om niet te kijken naar de dingen die ik niet heb. 
Het verhaal dat mij eraan herinnert om anderen aan te moedigen. 
Het verhaal bemoedigt studenten om hun doel voor ogen te houden.

En zo, als taalstudenten, gaan we vol goede moed aankomende maandag weer naar Lopburi voor een taalcheck. In mijn geval: over dit boek. En daarna doorgeven!