Zondag

Daniel of de haan, ’t is altijd weer een verrassing wie er als eerst je slaap verdringt op de vroege morgen. Eerlijk gezegd weet ik niet meer wie het deze ochtend was, maar bijtijds was het zeker. En dat blijft voor mij waarschijnlijk een worsteling ’tot op de jongste dag’.

Deze ochtend kunnen we rustig opstarten. Terwijl Annelies het voorrecht heeft zich nog een keer om te draaien in de hoop dat Benj dat ook doet, storten Daniel en ik ons op de duplo. In mijn hoofd heb ik al een beeld gevormd van de Boeing 747 die ik wil bouwen, maar zoals gewoonlijk kom je met duplo altijd te kort, wat je ook wilt bouwen, hoeveel je ook hebt.

Als Annelies het omdraaien zat is en Benj dat, als kind van zijn moeder haarfijn aanvoelt, is het tijd voor ontbijt. Deze dag een heerlijk ontspannen ontbijt, met de kennis dat mijn Bijbelstudie al, voordat de zondag aanbreekt, af is. Nu heeft Annelies de tijd om de zondagschool goed voor te bereiden. Ze vertelt dit keer het verhaal van de Samaritaanse vrouw bij de put en samen met de kinderen fabriceren ze allemaal een aardewerken kruik.

Voordat Annelies hieraan begint, ook nog even stille tijd. Op het moment ben ik alle Bijbelgedeelten aan het doorspitten waarin Jezus bidt. Ik probeer te begrijpen hoe Jezus bidt, wanneer, met wie en natuurlijk wat; heel boeiend. Vooral de manier waarop Jezus bidt. Heel vaak zie je Jezus de ‘overleggingen van Zijn hart’ gewoon uitspreken, en dat is dan het gebed. Een goed voorbeeld hiervan is Johannes 12: 27-28. Wat Jezus hier zegt, is wat je normaal alleen denkt, je ziet jezus wikken en wegen, samen met God worstelen; wat wil Ik, wat wil Mijn Vader, Ik wil wat Mijn Vader wil. Blijkbaar bad Hij hardop anders had Johannes het nooit op kunnen schrijven. Op het moment proberen we de Thai waarmee we werken ook steeds actiever te laten worden en mee te laten doen met bijvoorbeeld hardop bidden. Ze zijn vaak bang, durven niet, want ze ‘kunnen’ het nog niet. In dit gebed van Jezus zijn maar twee dingen van belang. Als je kunt denken, kun je bidden en als je wilt bidden, moet je je wil naast die van God leggen.

Als Annelies haar voorbereidingen treft, beginnen Daniel en ik aan ons tweede project van de dag. Dit keer niet met duplo. We willen Mack, de oplegger van Mc Queen (Cars) afmaken. Het enige dat nog rest is de laadklep. Na wat meten en passen zit ie er op en is Mack af. De auto was eigenlijk bedoelt als speelgoed om mee te rijden, maar hij viel wat groter uit en er wordt nu meestal op gereden.

Om iets voor drieën in de middag vertrekken we naar de kerk, voor Daniel is dit school, want dat is waar we samenkomen. Als ‘iedereen’ er is; dat zijn 9 volwassenen en 4 kinderen beginnen we met zingen en bidden. Dit blijft nog een worsteling… Annelies loopt Meestal met Benj en een ondeugende Daniel, ik leid de zangdienst met gitaar. Wat als je oudste zoon hier een slaatje uit denkt te kunnen slaan? Tips!?

De kinderen gaan halverwege naar een andere plek met Annelies. Wij blijven zitten en gaan verder met de Bergrede – over het uitrukken van je oog en afhakken van je hand enzo. Dat is weer eens andere kost dan de verkiezingen, waar iedereen vol van is. Even omschakelen.

Thuisgekomen is het op zondag altijd even uitpuffen. Preken in Thai blijft nog wel even een energievretende activiteit. Als de kids op bed liggen, hebben we nog even tijd voor onszelf, even ontsnappen in de digitale wereld achter de computer en dan lekker onder de dekens – nou ja, we zijn in Thailand, erop dus.