Raar, maar God weet beter

De reden dat we in Manchakhirie zijn komen wonen, is het contact met de christelijke basisschool. Eén opvallende secundaire arbeidsvoorwaarde is dat de school een aantal kamers heeft waar leerkrachten kunnen verblijven. Zo’n vier leerkrachten maken daar gebruik van, waaronder Toe, de christelijke lerares.

Een aantal maanden geleden overleed de directeur van de basisschool. Vlak daarvoor verhuisde hij zijn moeder met een verzorgster naar de school; ook zij kon op het schoolterrein komen wonen. Wij waren hier nogal verbaasd over, aangezien ook leerkrachten werden ingeschakeld voor haar verzorging. Werk en privé scheiden? Een school een school laten? Het past niet echt in ons plaatje van schoolvoering. En toch, terwijl wij zo onze vragen hebben bij deze verhuizing, heeft het iets bijzonders en moois. Het geeft haar de gezelligheid van de kinderen, aandacht van leerkrachten en een plek waar zij niet alleen woont.

Sinds vorige week zondag houden we de zondagse bijeenkomst niet meer bij ons thuis, maar op de basisschool. Op deze manier kan deze ‘oma’ (zoals wij haar noemen) er ook bij zijn. We waren wat afwachtend om te zien of ze daadwerkelijk geïnteresseerd zou zijn of ’t meer voor de gezelligheid zou doen (kan ook een goed begin zijn!). Tot onze verbazing zong ze een aantal liederen mee en praatte ze afgelopen zondag mee tijdens de bijbelstudie (voor veel Thaise ouderen is dit lastig, omdat meestal de leraar praat en de leerlingen luisteren). Tijdens een korte inleiding over de schepping en een aantal Oude Testament verhalen, knikte ze instemmend mee. Nu blijkt dat zij, ook al is zij nu nog Boeddhist, als kind op een christelijke basisschool heeft gezeten en nog veel van de bijbelverhalen en ook liederen weet! Heel mooi om op haar pad geplaatst te worden! God heeft bijzondere manieren daarvoor!

Bidden jullie mee voor bescherming, zodat oma een relatie met God krijgt doordat ze inziet dat ze niet zonder de Here Jezus kan?