Geluid

Aan geluid hier in Thailand nooit te kort. Geluidsoverlast is er wel, maar als het al als overlast wordt beschouwd, wordt het meestal niet doorgegeven aan de politie en zo vragend om me heen, zeker niet beboet.

Doordat veel mensen buiten leven of een (deels) houten huis hebben, worden ook de huiselijke geluiden toegevoegd aan de geluidsstroom die we dagelijks horen.
Het went. De radio van onze buurman, die een beetje doof is, horen we al bijna niet meer. De karaokebar om de hoek is als het ruisen van de zee. De vrachtwagens op de grote weg maken Daniel gelukkig en de tv van de buren…hebben zij een tv? En de buurvrouw die ’s morgens om zes uur de afwas doet, is als een soort alarm-snoozefunctie. Maar eerlijk is eerlijk, de eerste keer denk je: Wat gebeurd er? Wie is dat? Waarom?!
De houten huizen hebben ook zo hun voordeel, want zo vallen we in slaap met het geluid van krekels, kikkers (oké en soms heel veel hondengeblaf of poezenruzies!) en meer van dit soort natuurgeluiden.

Wat niet went, is als het geluid boven een bepaald aantal decibellen uitstijgt. Voornamelijk ’s nachts. Dit geluid komt meestal van het lokale ontmoetingsplek. Daar wordt dan een groot podium opgebouwd, met een enorme hoeveelheid aan geluidsboxen (wij doen nu gebeden dat de boxen niet op ons huis gericht staan, is dat egoïstisch?!). Deze optredens en Isaanse musicals kunnen tot in de vroege uurtjes doorgaan. Wij hebben er weleens gekeken; dat is een leuke culturele belevenis  en meestal mooi uitgevoerd, maar tot vier uur doorgaan, zit er zonder uitslapen niet meer echt in! Maar ja, dan lig je dus wel in je bed weg te stuiteren, waar we ons langzaam aan proberen over te geven (dank God voor alle omstandigheden!).

Hoe kom ik er nu bij om eens over geluid te schrijven. Wel, sinds kort werden we verrast door een nieuw geluid: crossmotoren. Daniel zit tijdens de avondmaaltijd achterstevoren in zijn kinderstoel om van het nieuwe uitzicht te genieten. Wij hadden het nog nooit eerder gezien, maar het rijstveld voor ons huis, is deels veranderd in een motorcrossveld. Super stoer, fijn dat er geen grote lichtmasten zijn neergezet (na 19.00 uur is het stil :-)) en we zijn blij dat het ziekenhuis om de hoek is.

Naast deze geluidsvorm, hebben we sinds kort ook een nieuw liefelijk geluid om ons heen. Gelukkig voorlopig nog niet tijdens de nachtelijke uren (hanen kraaien ook ’s nachts): Het gekakel van onze vier nieuwe kuikens. En hopelijk fungeren ze binnenkort ook als alarmfunctie: verse eieren bij het ontbijt!